Ωράριο

Το ωράριο δεν είναι απλά ένα θέμα ωρών λειτουργίας καταστημάτων. Αποτελεί ποιοτικό χαρακτηριστικό παροχής φαρμακευτικής περίθαλψης αλλά και συστατικό βιωσιμότητας, λειτουργικού κόστους αλλά και ανάπτυξης. Η λύση που θα επιλεγεί από τους φαρμακοποιούς θα πρέπει να διασφαλίζει την αξιόπιστη παροχή φαρμακευτικής περίθαλψης, την καταπολέμηση του ανεξέλεγκτου ανταγωνισμού, τη δυνατότητα να ζει και να προσφέρει σαν άνθρωπος αλλά και την δυνατότητα να μπορεί να αναπτύξει το φαρμακείο του μέσα στο σύγχρονο απαιτητικό επιχειρηματικό περιβάλλον. Οι Φαρμακοποιοί μέσω των ήδη υφιστάμενων, έμπειρων και λειτουργικά δοκιμασμένων οργανωτικών δομών τους πρέπει να έχουν λόγο και ενεργό ρόλο στον καθορισμό αυτού του ωραρίου. Αυτό πρέπει να συμβεί καθώς οι ως τώρα λύσεις αντιμετώπισαν αποσπασματικά το πρόβλημα, δημιούργησαν ένα ωράριο που εξυπηρετούσε πολύ λίγα φαρμακεία -και μόνο εμπορικών περιοχών- ακόμα λιγότερους ασθενείς και δίνοντας μια ψευδαίσθηση «επιχειρηματικότητας» η οποία σύντομα αποδείχτηκε θηλιά ακόμα και για πολλούς που το ακολούθησαν.


Το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση του θέματος είναι να θυμηθούμε πως συζητούμε για παροχή περίθαλψης υπό την διεύθυνση επιστήμονα και όχι για εμπορική λειτουργία. Για αυτό οι τελικές ρυθμίσεις θα πρέπει να συμπεριλαμβάνουν όλες τις δικλείδες που προβλέπει η Κοινοτική Νομοθεσία, οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και οι έρευνες των Πανεπιστημίων για την ασφάλεια παροχής υπηρεσιών των λειτουργών υγείας. Η εμπειρία και η γνώση ενός ζητήματος που έχει ήδη συζητηθεί στην Ευρώπη είναι πολύτιμος οδηγός για την κοινωνία μας αν ο σκοπός είναι να πετύχουμε και όχι να συντριβούμε: το ωράριο είναι πάνω από όλα για τον πολίτη όχι μόνο σε ποσότητα αλλά και σε ποιότητα και ασφάλεια.


Υπενθυμίζουμε πως οι βασικές αρχές που ισχύουν προβλέπουν:


  • Την αυτοπρόσωπη παρουσία του Επιστήμονα Φαρμακοποιού
  • Τις 48 ώρες μέγιστου εβδομαδιαίου εργάσιμου χρόνου
  • Το φαρμακείο αποτελεί κατάστημα πενθήμερης λειτουργίας του προσωπικού του.


Βάση αυτών των αρχών προκύπτει πως η θεσμοθέτηση του ωραρίου πρέπει να διέπεται από τα παρακάτω:


1. Βασικό ρόλο στον καθορισμό του ωραρίου πρέπει να έχουν οι Σύλλογοι με βάση τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας. Επειδή ένας σύλλογος μπορεί να καλύπτει εκτεταμένες γεωγραφικά περιοχές καλεί τα ανά τομέα ή περιοχή φαρμακεία να ορίσουν ένα κοινά αποδεκτό και συγκεκριμένο ωράριο 44 ωρών την εβδομάδα (αφήνοντας τις υπόλοιπες ως τις 48 για το άθροισμα της συνολικής του εφημερίας) και στο πλαίσιο αυτό θα επιλέγουν τα φαρμακεία ως σύνολο τις ώρες λειτουργίας τους αναρτώντας το ωράριο τους σε εμφανές σημείο.

2. Φαρμακεία που θα επιμείνουν ακόμα και μετά από αυτές τις ρυθμίσεις να ακολουθούν το νόμο περί διευρυμένων ωραρίων θα πρέπει να συμμορφωθούν με τις βασικές αρχές του επαγγέλματος που περιγράψαμε παραπάνω. Κάθε άδεια ασκήσεως Φαρμακοποιού που ανήκει στο δυναμικό του φαρμακείου μπορεί να δικαιολογήσει αποκλειστικά ως 48 ώρες λειτουργίας. Για κάθε ώρα που έχει δηλωθεί (π.χ. στα πλαίσια διευρυμένου ωραρίου) και υπερβαίνει τις 48 ώρες θα πρέπει να υπάρχει επιπλέον άδεια ασκήσεως φαρμακοποιού (και άλλος φαρμακοποιός δηλαδή) είτε συστεγασμένη είτε μισθωτή απασχολούμενη.

3. Η διεύρυνση του ωραρίου συνεπάγεται υποχρέωση κάλυψης αναγκών των πολιτών ακόμα και σε μη συμφέρουσες εμπορικά ώρες. Ο κύριος της ρόλος είναι η εξυπηρέτηση των πολιτών (με αυτό το πρόσχημα τουλάχιστον θεσμοθετήθηκε) και δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο σε ώρες εμπορικών καταστημάτων.

Ενδεικτικά, και λαμβάνοντας υπόψην το παράδειγμα της Αττικής, για το σκοπό αυτό το διευρυμένο ωράριο αν δεν καταργηθεί ΠΛΗΡΩΣ σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση δεν πρέπει να περικοπεί κάτω από το 08:00-23:00. Δεν θα δεχτούμε καμία «συνολική ρύθμιση του ωραρίου», όπως το συνεχές που φημολογείται πως κυοφορείται στους διαδρόμους του Υπουργείου, το οποίο ουσιαστικά δεν είναι ρύθμιση του ωραρίου αλλά διευκόλυνση των διευρυμένων να «αδειάσουν» τρεις μη εμπορικές ώρες (20:00-23:00) στην πλάτη των εφημερευόντων συναδέλφων τους.

Ανάλογης φιλοσοφίας αντιμετώπιση στο θέμα είναι αυτονόητο ότι είναι εφαρμοσταία σε όλη την Επικράτεια, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής. Είναι καιρός να μπει μια τάξη και τα προσχήματα να γίνουν πραγματικές δεσμεύσεις!

4. Σε ένα τέτοιο ρυθμισμένο, σταθερό, συμπαγές, δίκαιο και επιμερισμένο σωστά ωράριο θα μπορέσουμε να εντάξουμε ικανό αριθμό εφημεριών για τις ανάγκες των πολιτών, ώστε ακόμα και αν δεν υπάρχουν διευρυμένα (που με το παραπάνω σύστημα θα εξαφανιστούν όπως δείχνει το παράδειγμα της Κηφισιάς!) να μπορούν οι πολίτες να εξυπηρετηθούν. Χωρίς ένα τέτοιο ρυθμιστικό πλαίσιο θα είναι αδύνατον να υποχρεώνουμε τα βαριά πληττόμενα οικονομικά φαρμακεία να εφημερεύουν ως απλό δεκανίκι μερικών διευρυμένων, αλλά μόνο να διανυκτερεύουν.